Την Κλίμακα, το αριστούργημα αυτό της ελληνορθοδόξου γραμματείας, το ιερογράφημα του θεοβαδίστου Όρους, πάντοτε την εμελετώμεν μετά πόθου. Ηγωνιζόμεθα να την αντιγράφωμεν εις τας μυστικάς δέλτους της ψυχής μας. Την καθιερώσαμεν, μετά τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής, πνευματικόν καθοδηγητήν, συμφώνως προς τας οδηγίας των αειμνήστων Γερόντων μας, οι οποίοι παιδιόθεν μας εμύησαν εις την ατραπόν της αγγελικής πολιτείας. Η Κλίμαξ όμως που εδιαβάζομεν ήτο η μετάφρασις του Σιναΐτου Αρχιμανδρίτου Ιερεμίου, η οποία εξεδόθη πρό 204 ακριβώς ετών. Μάλλον δεν πρόκειται περί μεταφράσεως, αλλά περί εκτεταμένης ερμηνευτικής αναλύσεως, εφ’ όσον μια σειρά του κειμένου αντιστοιχεί με πέντε ή δέκα ή και περισσοτέρας σειράς ιδικάς της. (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)